woensdag 9 april 2014

Lichtpuntje (?)


De afgelopen tijd was ik weer even de weg kwijt. Even verdwaald in mijn hoofd en even het licht kwijt. Komt het door een te drukke agenda, een late winterdip, iets anders? Ik weet het niet. Ik weet wel, dat hoe langer ik wacht met alles weer oppakken, hoe moeilijker het wordt. 

De afgelopen weken heb ik echt stukjes willen schrijven, maar het lukte gewoon niet. Het werd alleen maar moeilijker. 
De enige manier om weer te beginnen, is gewoon weer te beginnen. Ik zie langzaam de weg terug weer en de lichtpuntjes in de verte. De bubbel om mijn gevoel ebt weer weg, het is weer mogelijk te relativeren. Zoals altijd hoop ik dat de stijgende lijn nu permanent is, dat ik mezelf blijf (al weet ik dat dit een te rooskleurig zelfbeeld is, dat mezelf niet alleen uit een stijgende lijn bestaat). 
En als dat niet mag, als dat niet kan, mag ik dan alleen maar zwemmen

2 opmerkingen:

  1. Helaas, ook de dalen moeten zo nu en dan worden bewandeld, om vervolgens weer te kunnen genieten van vlaktes, heuvels en bergen :-) Het bewandelen van een dal is makkelijker dan het beklimmen van een berg. Vooral in drukke en onrustige tijden. Dat geldt althans voor mij ;-)

    BeantwoordenVerwijderen