Weekend project met een overpeinzing

Afgelopen weekend besloot ik mijn kleurpotloden uit de kast te halen. Het idee was om een plattegrond te maken van mijn eigen wijk, een idee welke ik vaker ben tegengekomen in tijdschriften en online. Andere plannen gooiden echter roet in het eten en ik ben er nog niet eens mee begonnen, iets voor een later moment dus. Ik was wel al begonnen aan deze tekening, of eigenlijk, tekst. Geïnspireerd op de uitspraak "het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen."
Ik begrijp dat de uitspraak bedoelt te zeggen dat het leven in beginsel heel leuk is, maar dat je er wel zelf wat voor moet doen. Maar toch snap ik de uitspraak niet helemaal, of ik denk er te lang over na. Ik associeer slingers wel met feestjes, maar of een feestje geslaagd is hangt natuurlijk helemaal niet af van de slingers. De slingers maken dat het er voor de buitenwereld duidelijk uitziet als een feestje, het is opvulling, maar het is niet het feestje zelf. Als we de analogie met het leven aanhouden, denk ik dat de slingers de uiterlijke kenmerken zijn van een 'geslaagd leven', van een 'leuk leven'.
Ten eerste heeft natuurlijk iedereen plezier in het leven op zijn eigen manier. Wat voor de een de meest saaie dagbesteding van de wereld is, is voor de andere een favoriete hobby. Je kunt moeilijk aan de uiterlijke kenmerken van een leven - voor zover een leven uiterlijke kenmerken heeft - bepalen of iemand een leuk leven heeft of niet. Ten tweede, en wat mijn eigen onzekerheden weer eens bloot legt, die uiterlijke kenmerken maken of breken een leven in principe niet.
Net als veel mensen leg ik mezelf vaak langs de meetlat van 'de ander.'  De ander is natuurlijk altijd iemand die het op het oog een stuk beter voor elkaar heeft dan ik, de ander heeft zogezegd een stuk meer slingers opgehangen. In vergelijking lijkt mijn feestje, die ik daarvoor nog zo gezellig en leuk vond, ineens een saaie bijeenkomst waarbij iedere gast gapend op zijn klokje kijkt. Om de zoveel tijd moet ik mezelf streng toespreken en mezelf een halt toeroepen. De feestjes van andere mensen zien er misschien erg leuk uit, maar maken slingers echt een feestje? Maakt het echt uit hoeveel er is gedaan aan uiterlijk vertoon? Daarnaast krijg je, als je kijkt naar de foto's van een feestje, altijd alleen de foto's te zien waarop iedereen lachend de camera in kijkt, niet de foto's van die persoon die in een hoek zit te mokken, de aangebrande hapjes, de geluidsinstallatie die het te snel begaf en het beteuterde gezicht van de gastheer, die eigenlijk een heel ander feestje in zijn hoofd had. Hij is misschien wel jaloers op mijn feestje. Kort gezegd zien de feestjes - of levens - van een ander er soms veel leuker uit dan de jouwe, maar je staat toch echt alleen in je eigen feestzaal. Daar kan je niet uit en daar ontkom je niet aan, dus kan je er maar beter van genieten. Je moet dus zelf de slingers ophangen, maar als je liever zonder slingers feest, is dat natuurlijk ook prima.