Ineens was daar de eindstreep, de laatste pagina, de punt. Laat mijn grafschrift lezen: zij heeft Moby Dick uitgelezen. Moby Dick, een boek dat nooit zijn belofte waar maakt, een encyclopedie doorlezen is spannender. Het boek was ten tijde van de eerste druk niet populair, maar dat gebeurt wel meer bij boeken die nu tot klassiekers worden gerekend. In veel gevallen kan ik daar met mijn hoofd niet altijd bij; zulke mooie boeken en toch bij leven van de auteur geen echt succes. Bij Herman Melville daarentegen hadden de lezers het toentertijd bij het rechte eind. Soms mogen we best vertrouwen op de populaire opinie.
Talent had Melville zeker, ik ken niemand die een in theorie spannend verhaal zo verschrikkelijk saai kan maken. De spanning van de jacht wordt telkens onderbroken door een hoofdstukje droge informatie over walvissen, walvisjacht, schepen, materialen, toebehoren, snijtechnieken en ga zo maar door. De pagina's slepen zich aaneen tot het de lezer (ik dus) echt geen moer meer kan schelen wat er gebeurt met Moby Dick en kapitein Ahab. Het einde was vast bedoeld als een climax, maar komt als een genadeschot; eindelijk rust, eindelijk verlost van Moby Dick!
Jeejh! Hij is uit! Nu weer de vrijheid om een ander boek te lezen! Deze komt dus nooit in mijn kast ;)
BeantwoordenVerwijderen