Lost: Entering Oceanic Flight 815

Het eerste filmpje dat ik ooit heb opgeslagen in mijn YouTube lijst was een scene van Lost. Ik moet bekennen dat ik nooit verder ben gekomen dan halverwege seizoen drie. Ik verloor mijn interesse toen het onbewoond eiland bewoond bleek te zijn.

Dit filmpje ontroerd mij op een andere manier dan zeven jaar geleden. Het is bizar hoe je mensen ontmoet dankzij de keuzes die je maakt. Voornamelijk als je beseft dat je met zekerheid kunt vaststellen dat je een overgroot deel van de wereldbevolking nooit zal ontmoeten. Als student heb ik de afgelopen jaren veel nieuwe mensen ontmoet van over de hele wereld. Hoewel het ontmoeten van nieuwe internationale mensen ontzettend leuk is, wordt het ook zwaarder naarmate ik ouder wordt. Ik bedoel niet te zeggen dat ik bejaard wordt, maar wel sneller moe. Het investeren in vriendschappen die uiteindelijk overzee in stand gehouden moeten worden, is vermoeiend en zwaar. Contact houden is niet moeilijk: een berichtje via internet is zo verstuurd. Wat het moeilijk maakt is dat je niet kan voorkomen dat je langs elkaar heen leeft. Je maakt geen momenten meer samen mee, je kunt de momenten alleen nog bespreken na het plaatsvinden daarvan.

Het zijn daarom die hele kleine momenten die je samen tegelijkertijd beleefd die het zo moeilijk maken om genoegen te nemen met internet. Het moment waarbij je met je vrienden in hetzelfde café een quiz aan het maken bent en na anderhalf jaar verlies eindelijk weer wint. Het moment dat je liggend op een bankje in Edinburgh tegelijk opspringt om de vervolging in te zetten na het zien van een persoon met een Primark tas. Het moment dat je na ontzettend veel opscheppen genadeloos wordt ingemaakt met een potje darten en een pact sluit om het nooit verder te vertellen om mijn ego te intact te houden.

Ik vind het moeilijk om zulke momenten los te laten. Wat is het bijzonder dat je talloze mensen ziet en ontmoet in het leven, maar slechts een klein deel van die ontmoetingen ook daadwerkelijk een moment worden.

Ik weet dat ik nog geeneens een kwart van de personen van mijn vlucht heb ontmoet, maar op dit moment besluit ik even bewust mijn aansluiting te missen om rond te lopen op het vliegveld. Geen nieuwe ontmoetingen meer, al is het maar voor een moment. Even geen momenten meer tot de volgende ontmoeting.

Hoe cryptisch en overdreven het bovenstaande ook lijkt, dit is exact wat het filmpje voor mij betekent.